Gnafale(-de-bos)
Gnaphalium sylvaticum
Asteraceae Compositae
Noms en français : Gnaphale des bois, Perlière des bois.
Descripcioun :Planto pulèu de bos e de fourèst sus terraire safrous. Fai uno longo espigueto emé de flour coumpausado que li bratèio soun negro. La cambo èi pelouso e li fueio an uno souleto costo (de regarda dessouto).
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Gnaphalium
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Gnaphalieae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Brunello
Petalo : >6
Ø (o loungour) enflourejado : 4 à 5 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Si
Autour basso e auto : 0 à 2200 m
Aparado : Noun
Jun à avoust
Liò : Pelouso
- Champino
- Bos clar
Estànci : Coulinen à Subaupen
Couroulougi : Bourealo
Ref. sc. : Gnaphalium sylvaticum L., 1753
(= Omalotheca sylvatica (L.) Sch.Bip. & F.W.Schultz, 1861 )
Erbo-de-Sant-Ro
Pulicaria dysenterica
Asteraceae Compositae
Autre noum : Paparougno.
Noms en français : Pulicaire, Pulicaire dysentérique.
Descripcioun :L'erbo-de-sant-Ro trachis en troupo dins li roubino e li prado umido. Fai de bèlli flour coumpausado jauno. La planto èi pegouso, peludo e proun ramificado.
Usanço :la racino s'utiliso pèr lucha contro la fouiro e saro li car. Ei peréu bono pèr faire s'aliuencha la tavaniho. Lou noum latin Pulicaria vèn de pulex, niero.
Port : Grando erbo
Taio : 30 à 100 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Pulicaria
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Inuleae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >6
Ø (o loungour) enflourejado : 1 à 1,5 cm
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0
Aparado : Noun
Juliet à óutobre
Liò : Ribiero
- Prado umido
- Roubino
- Ermas umide
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Eurimediterrano
Ref. sc. : Pulicaria dysenterica (L.) Bernh., 1800